Η ζωή ανέκαθεν ήταν παράξενη. Όσο παράξενα φαινόντουσαν στον παππού μου τα μεγάλα ογκώδη σύννεφα, που απλά στεκόντουσαν από πάνω μας. Δες τα! Πώς δε πέφτουν πάνω μας να μας πλακώσουν, μου είπε. Δε μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε. Μου είχε χαλάσει το καλοκαιρινό μου μπάνιο. Εκείνη την μέρα ούτε το μικρό μου δακτυλάκι δεν ακούμπησε το νερό. Προσπαθούσα όλη μέρα να καταλάβω τι εννοούσε. Ήταν κάτι συγκεκριμένο; Ή μήπως κάτι στοχαστικό; Μήπως με κορόιδευε;